Column: (Un)lucky number 7

Door: Abdelbaki Chaara

Het nummer zeven wordt over het algemeen vaak gezien als een geluksgetal. Vandaar ook de Engelse uitspraak ‘lucky number seven’. Er zijn zeven wereldwonderen, zeven dagen in een week, zeven kleuren in een regenboog enzovoorts, enzovoorts.

Ik zie je al denken; wat heeft het nummer zeven te maken met (Marokkaans) voetbal? Nou, best veel. Het nummer zeven is bij het Marokkaanse elftal namelijk gedragen door veel bijzondere spelers (en ook veel minder bijzondere spelers, maar daarover later meer).

Als je denkt aan het nummer zeven en het Marokkaans elftal, zullen de meeste (jonge) mensen meteen denken aan Hakim Ziyech. Maar de mensen die langer dan tien jaar voetbal kijken, weten dat het nummer onlosmakelijk is verbonden aan Mustapha Hadji. Het paardenstaartje, het ringbaardje, de lage sokken en de vloeiende schaarbewegingen. Voor het internet-tijdperk, waarbij je niet zomaar even video’s of livestreams kon bekijken, had je maar weinig mogelijkheden om hem in actie te zien.

Mustapha Hadji speelde vóór het WK van 1998 in Frankrijk, Portugal en Spanje. En waar je in deze tijd zo veel voetbal kunt zien van alle competities, waren beelden uit die competities destijds schaars. De kwalificatie- en vriendschappelijke wedstrijden van Marokko werden weliswaar (soms) uitgezonden op de Marokkaanse televisie, maar niet iedereen had in die tijd een schotel waarbij je die zenders kon ontvangen. Het was in die tijd namelijk best prijzig om een schotel, ontvanger en een decoder te kopen. En nee, IPTV bestond toen nog niet.

Ondanks dat Hadji tijdens het WK van 1994 al speelde voor Marokko, was het pas tijdens het WK van 1998 waarbij het grote publiek kennismaakte met de Marokkaans international. Gelijk in de eerste groepswedstrijd liet hij zich zien tegen Noorwegen. Hij scoorde het openingsdoelpunt van de wedstrijd, door met een Ronaldinho-achtige schaar naar binnen te kappen en hard in de hoek raak te schieten. Mustapha Hadji werd in dat jaar verkozen tot beste speler van Afrika. Het is overigens ook de laatste keer dat die prijs is gewonnen door een Marokkaanse voetballer. Dat is gewoon bijna 25 jaar geleden.

Een jaar na het WK verdiende hij een transfer naar de Premier League en dat was goed nieuws voor Marokkaanse voetballiefhebbers. Elke zaterdagavond om 22.30 schakelde menig voetballiefhebber in om Match of the Day te kijken. Er werden eerst samenvattingen vertoond van de wedstrijden van de topclubs, maar het hoogtepunt was toch altijd om een korte samenvatting te kunnen zien van Coventry City en later Aston Villa om maar een glimp te kunnen zien van Mustapa Hadji.

Na Hadji zijn er nog veel spelers geweest die hetzelfde rugnummer hebben gedragen, met wisselende successen. De eerste speler na Hadji die op een toernooi het nummer zeven droeg was Rabil Lafoui op de Afrika Cup van 2002. Lafoui-wie? Zoals ik al net zei, het nummer is gedragen met wisselende successen.

De eerste speler die na Hadji het nummer erfde en uitstekend deed, is natuurlijk Jawad Zairi. De frivole buitenspeler met geblondeerd haar en afgezakte sokken. Maar alle spelers die het nummer waardig hebben gedragen, deden dat allemaal kortstondig. Soufiane Alloudi, Adel Taarabt, Abdelaziz Barrada en zelfs Hakim Ziyech. Zulke spelers hebben het niet langer dan vijf jaar onafgebroken laten zien bij Marokko en dat is echt zonde.

En wat betreft Mustapha Hadji…Tja. Hij werd in 2014 assistent-trainer bij het Marokkaans elftal. Dit heeft hij acht jaar lang gedaan en daarbij ontzettend veel kritiek te verduren gehad. Uiteindelijk werd hij in 2022 aan de kant geschoven. De laatste Marokkaan die werd verkozen tot de beste Afrikaanse voetballer van het jaar.

En als jij je afvraagt wie de laatste spelers waren die het nummer zeven droegen voor Marokko; dat waren Imran Louza en Yahya Attiat-Allah. Die zie ik niet zo snel op een podium staan voor de beste spelers van Afrika.